O mnie

Nieznana nikomu, niewymawialna poprawnie Sign

Imię: nie lubi
Nazwisko: lubi, bo oryginalne i trudne to przekręcenia
Wiek: stypa po dzieciństwie już za nią
Miejsce zamieszkania: miejscowość pochłaniana przez Warszawę
Poglądy religijne: nie wierzy
Poglądy polityczne: na obecnym poziomie świadomości politycznej fascynacja postapokaliptyczną anarchią
Wykształcenie:  po skompletowaniu papierków filologa polskiego UW ze specjalizacją redaktorsko-wydawniczą
Zawód: rzucanie w ludzi przecinkami, szerzej znane jako korekta



Kilka myślników:
- z uporem maniaka wszędzie wpycha swą pokrętną logikę
- cyniczna, ma to już jakiś czas i ta przypadłość nadal się pogłębia
- marudna, przyczepi się do każdego brakującego przecinka
- podejrzanie wygadana, chociaż tylko na papierze
- ambitna, co pewnie kiedyś sprowadzi na nią schorzenia wątroby
- używki uważa za jedno z największych cywilizacyjnych upośledzeń
- jednocześnie jest przekonana, że popijanie wódki to marnotrawstwo
- wyposażona w hiperaktywną empatię i wyobraźnię-pracoholika
- mózg pełen ultraczułych lampek alarmowych
- lubi zostawiać samej sobie notatki w stylu "na cholerę mi to tu!"
- w gruncie rzeczy całkiem normalny, szary człowiek z trochę drewnianym poczuciem humoru

Zainteresowania:
- szeroko rozumiane słowo pisane
- pisanie różnych bzdur i banałów - z naciskiem na formy uznawane za publicystyczne oraz prozę; poezji nie lubi i się do niej nie nadaje; to już lepiej jej idzie obsługa młota pneumatycznego
- sport szeroko pojęty - tak szeroko, że ograniczający się do sprintu na uciekający autobus i powtarzaniem sobie, że "niedługo zapiszę się wreszcie na tę krav magę"
- unikanie nauki i zmywania po obiedzie jak tylko się da
- mniej lub bardziej przypadkowe doprowadzanie ludzi do szału
- poszukiwanie pomysłów - głównie śpiąc

W praktyce zajmuje się:
- uważną obserwacją interfejsu Worda/ OO Writera/Notatnika
- działaniem ludziom na nerwy (najczęściej jednak celowo)
- przelewaniem dzikich myśli na papier
- strzelaniem przecinkami z broni maszynowej
- wymyślaniem kolejnych sposobów na to, by się nie uczyć, a się nauczyć
- przejmowaniem kontroli nad światem - ale to po cichu

Cel pisania Butelki Rudego: bliżej nieokreślony
Cel poboczny: propagowanie niepoprawnych treści tak, by wszyscy brali je za blogowe posty